"Minister Vandenbroucke fnuikt het vrije initiatief van artsen" (dr. Mark Coel)

‘Minister Vandenbroucke laat geen gelegenheid onbenut om het vrije initiatief van artsen te fnuiken en zijn voorkeur voor een staatsgeneeskunde uit te spreken.’ Bij die stelling sluit lezer Marc Coel zich aan. De perifere privé arts moet weg en artsen zouden alleen in een ziekenhuismilieu moeten werken.
"Als Vandenbroucke zijn plannen doorzet, en die kans is reëel, dan krijgen we staatsgeneeskunde. Dat betekent artsen die weliswaar goedkoper zullen zijn, maar ook maar werken van 9 tot 5, een lunch nemen van 12 tot 2 en geen extra patiënten zien. En onvermijdelijk wachtlijsten van twee jaar zoals in Nederland en het Verenigd Koninkrijk."

"Zal dat besparingen opleveren voor de regering? Wees maar zeker. Want met een wachtlijst van twee jaar zullen er ook meer patiënten overlijden zonder zorg... Zo macchiavellistisch is dit plan. Degoutant."

"Ik denk er hoe langer hoe vaker aan om te stoppen. De handdoek in de ring te gooien, ook al ben ik maar 54 jaar. Dat is dan weer een dermatoloog minder. Dan resulteert dat nog eens in langere wachttijden (velen van mijn collega's overwegen trouwens hetzelfde). Want het zijn de perifere specialisten die steeds de extra rekening gepresenteerd krijgen."

"We worden verplicht software aan te kopen, die te onderhouden en daar jaarlijks voor te betalen. Denk onder andere aan de software voor het elektronische voorschrift. Het elektronische getuigschrift komt er ook aan. En wij mogen ons bijscholen. Betalend, dat spreekt."

"Helaas hebben wij niet het riante loon van een minister van Volksgezondheid... Bijscholen is niet erg. Alleen... De laatste jaren scholen wij ons vooral bij in informatica. En in het volgen van de nieuwe richtlijnen. Amper tijd om ons nog bij te scholen over waar het om draait: geneeskunde."

"Heel goed bezig, Vandenbroucke. Je bent bijna even inefficiënt als ons Maggie. Die trouwens de eerste lijnen voor dit masterplan had uitgetekend..."

"En, oh ja. Ik zet dit even op openbaar. Want iedereen mag dit weten.
(kan je merken dat ik boos ben?)"

Dr. Mark Coel, dermatoloog

> Dereguleren, de oplossing voor onze ziekenhuisproblemen

U wil op dit artikel reageren ?

Toegang tot alle functionaliteiten is gereserveerd voor professionele zorgverleners.

Indien u een professionele zorgverlener bent, dient u zich aan te melden of u gratis te registreren om volledige toegang te krijgen tot deze inhoud.
Bent u journalist of wenst u ons te informeren, schrijf ons dan op redactie@rmnet.be.

Laatste reacties

  • Kathia Van Den Broeck

    06 november 2022

    Goed gezegd !

  • Willy Renier

    05 november 2022

    Na 35 jaar in Nederland te hebben gewerkt, kan ik zeggen dat een vertekend beeld wordt opgehangen van de gezondheidszorg in Nederland. De salarissen van specialisten in loondienst liggen royaal boven de "Balkendende-norm". Er is ook een studiemiddag per week voorzien, die niet altijd voor studie wordt gebruikt!

  • Stefaan COLPAERT

    04 november 2022

    Hooggeachte,

    In mijn boek over verkwisting in de gezondheidszorg pleit ik voor een huisarts supervisor model.
    Enkel artsen in ziekenhuizen laten werken is dus zeker geen goed idee.
    Die huisarts supervisor zal dan wel een hoger loon moeten hebben dan de ziekenhuis arts assistent, en dus ook het hoogst mogelijke diploma, Tenslotte is eerste lijns geneeskunde zonder allerhande meetmethodes buiten anamnese en klinisch onderzoek moeilijker pre test dan post test,

    mmh en vrgrt

    Stefaan Colpaert
    arts-internist-expert
    Veldstraat 3
    8200 Brugge 2

  • Renaat SCHOONJANS

    04 november 2022

    Beste collega,

    u gooit het kind met het badwater weg in dergelijke opiniestukjes. U stelt polariserend dat er privé geneeskunde is en volledig regulariserende staatsgeneeskunde. Er zijn tig tussenvormen mogelijk die ons veel verder kunnen brengen qua kwaliteit van leven en werken. Dat de digitalisering van ons werk onvermijdelijk is, is een open deur inslaan. Dat u daarvoor hulp moet krijgen als individueel arts is een logische en te verdedigen vraag, maar dat geldt uiteraard voor alle vaak eenzame zelfstandigen, ook niet-artsen. Vele specialisten verdienen netto zo een hoge bedragen dat het bijna beschamend is daarvoor financiering te vragen. Nu kom ik tot mijn punt van protest tegen uw boutade: vele artsen-specialisten verdienen effectief meer tot veel meer dan het riante loon van meneer Vandenbroucke. Alleen is dit een groot geheim, (eigenlijk heerst er een omerta onder de betreffende subspecialisten), dat niemand wil of durft te bekennen. Het halsstarrig weigeren van elke vorm van openheid hieromtrent, (wat zou kunnen leiden tot egaliseren en normaliseren van hoge specialisten inkomens, één van de eerste en nobelste doelstellingen van de minister) door het VAS is een immens gewetensproblemen voor mij en veel van mijn zwijgende collega's. De harde wroeters onder ons (ik wil dermatologen hier zeker toe rekenen) hebben géén tijd om in Brussel te pleiten hiervoor: ze moeten namelijk de geneeskunde beoefenen van 8 tot vaak veel later dan 18h00. En dat bijscholen ja, in welke job moet je dat niet levenslang doen? Ik leer aan al mijn stagiairs en ASO's dat dit een deel van hun job is en moet zijn, levenslang. Het is niet anders, na 25 jaar beroepsactiviteit is mijn kennis van eertijds waardeloos geworden en heb ik hopelijk voldoende bijgeleerd en gestudeerd om nog kwaliteitsvolle geneeskunde te kunnen uitoefenen. In ruil daarvoor moet je een correct loon kunnen verdienen, met een aanvaardbare work-life balans. Maar zolang we de excessen niet willen/durven aanpakken heeft deze discussie geen zin. Niet-medici begrijpen ons geweeklaag dan ook zelden, en terecht, om die simpele reden.

    En o ja, ik zet dit even openbaar. Want iedereen mag dit weten. Ik wil helpen de omerta te doorbreken.

    Renaat Schoonjans, gastro-enteroloog

  • Frederic PROOT

    03 november 2022

    Volledig akkoord met collega Comhaire!!
    We kozen destijds voor een ‘vrij’ beroep,van ‘vrij’ schiet er niet veel meer over…
    En het is niet omdat ik buiten het ziekenhuis werk dat ik buitensporige honoraria vraag!de reden van
    extramuros te werken is dat ik enorm mijn vrijheid op prijs stel en niet gedwongen 4 patiënten per uur
    moet zien.2 per uur is perfect,dan is er nog wat tijd voor een ‘babbelde’ en daar haal je verdomd veel info uit!!
    Bereikbaarheid is ook belangrijk,vooral bij ptn die moeilijk te been zijn(zoals in mijn specialisme Rheumatoloog)
    Fre Proot

  • Erik MONSIEUR

    03 november 2022

    Deconventiepercentage voor dermatologie tot het akkoord artsen-ziekenfondsen voor 2022-2023 bedraagt 64,44%! Minister Vandenbroucke, een wijs man, zal toch eerst eens goed moeten nadenken over de reden waarom deze cijfers zou hoog zijn alvorens hij maatregelen zou nemen om gedeconventioneerde artsen stokken in de wielen te steken.

  • Frank Comhaire

    03 november 2022

    zo lang de "extra muros" geneesheren en -dames, specialisten, goed werk blijven leveren zullen ze blijven bestaan.

  • Jo LAMBERT

    03 november 2022

    Kan meerkost ook gewoon niet effectiever zijn en daardoor de zorg op termijn minder kostelijk maken ?

    Neem nu de groep burgers met een ernstige psoriasis, dertigers, met lipidenstoornissen, en overgewicht. Door onze PsoPlus teamaanpak in UZ Gent, die verder reikt dan kijken naar de huid, maken we vb. deze groep mensen bewust van het anderhalf keer zo groot risico op hart- en vaatziekten, op een leeftijd waar nog aan preventie van bijkomende ziekte kan gedaan worden. We screenen, bespreken, maken bewust, behandelen en coördineren het verwijzen en de opvolging, en staan ook tussen de consultaties in contact met onze patiënten via een beveiligd e-platform. Het hele team van zorgverleners werkt hieraan mee, van dermatoloog, verpleegkundige tot administratieve medewerker, in een bestudeerde context van correcte taakdelegatie. Omdat we geloven dat een burger dat allemaal niet zelf kan en hoeft te coördineren. En ja, dit kost meer geld, dan de geconventioneerde raadpleging dermatologie van 34,92 EUR, die we ervoor kunnen vragen.
    Sinds kort ontwikkelden we ook een ‘waarde-uitkomstmaten set’ (samen met patiënten) om te gaan meten wat de investering aan mensen en middelen opbrengt aan ‘gezondheidswinst’ in brede zin. Of : hoeveel waardevolle zorg echt moet kosten, willen we het ‘quintuple aim’ bereiken.

    Kunnen dergelijke pilootinitiatieven - die mogelijks enkel in academische context uitgeprobeerd kunnen worden - ook eens wat meer aandacht krijgen, en vooral dienen om aan te tonen hoeveel ‘waarde’volle zorg echt kost – en op langere termijn ook bespaart ?